اجتماعی
خسرو معتضد در یادداشتی در روزنامه قدس نوشت:
نبود تفریحات و سرگرمی ها در کشور سبب می شود یک مجری زن برنامه های کودک تلویزیون که تنها هنر او این است که صدایش را ریز و زیر و میو میو می کند و من هیچ هنر خاصی در هنرنمایی ایشان ندیده ام و حتی یک دستور درست و حسابی به کودکان نمی دهد که مثلاً دست خود را پس از رفتن به آبریزگاه بشویید یا دهانتان را پس از غذا خوردن یا هنگام صبح مسواک بزنید.
وقتی به خرمدره می رود «شو» اجرا کند برگزارکنندگان این برنامه از فرط آزمندی به جای 3000 صندلی برای 4000 صندلی بلیت گران بفروشند و کودکان نازنین مردم را در یک محوطه تنگ گرد آورند و در نهایت نادانی و جهالت و بی رحمی حتی اجازه ندهند پهلوی مادرهایشان بنشینند!
...من وقتی شرح حال کودکان مقتول و مصدوم را خواندم مرتعش شدم. نوگلان زیبا و نوشکفته و دوست داشتنی که در سراسر جهان مورد علاقه و احترام مردم اند در اینجا یا مورد آزارهای سادیستی قرار می گیرند یا خاله شادونه که من نمی دانم ایشان چه هنری جز نازک کردن صدای خود دارد و وقتی به ولایتی می رود که در آنجا هیچ وسیله سرگرمی و تفریح و تفرجی برای کودکان وجود ندارد و با به جا گذاشتن چندین قربانی که من مطمئن هستم نفرین آنان و مادرهایشان دامان عوامل این حادثه را خواهد گرفت.
مگر زبان این خانم که می گوید و در مقام دفاع از خود دلیل می آورد که پس از پایان برنامه این حادثه رخ داد لال بود که قبل از آنکه تشریفش را ببرد با همان شیرین زبانی و صدای نازک خود (گویا از فرصتی که تلویزیون در اختیارش گذاشته حسن استفاده می کند، تور ایرانگردی گذاشته. قرار است شهر به شهر ایران برود و...) آری با همان شیرین زبانی خود که به نظر من بسیار بی مزه است و تکراری و به سن و سال ایشان هم نمی خورد، به بچه ها می گفت: «نازنینان من، سرجایتان بمانید و یکی یکی از سالن خارج شوید.» یا به متصدیان سالن دستور می داد همه درهای سالن را باز کنید و مراقبت نمایید بچه ها به مادرهایشان ملحق شوند. خیر این کار را نکردند، چون عجله داشتند زودتر به گروه بپیوندند و حق و حقوق بابت شو و شیرین زبانی را مطالبه کنند. واقعاً که این پول لعنتی، چه ها که نمی کند.
...من از این خانم و نیز مدیر برگزاری این مراسم می پرسم: ناخدای هر کشتی وظیفه وجدانی دارد هر گاه کشتی در آستانه غرق شدن قرار گرفت تا تخلیه تمام نفرها در کشتی بماند. شما که به نامتان 4000 موجود مظلوم و بی گناه را گردآوردند و با اداره بد سالن باعث مرگ آنان شدند زبانتان مشکلی داشت؟ چرا به بچه ها تذکر ندادید، آرام و بانظم سالن را ترک کنند و به مادران خود ملحق شوند؟
به دنبال جسارت شاهین نجفی، از خواننده های رپ،در ترانه ای به اسم "نقی"، به امام هادی (ع) حکم ارتداد او توسط آیت الله صافی صادر شد.
برنامه ریزی برای سفر اردیبهشتی
بهار که میآید بهانهای میشود تا دیگر بار نامش تکرار شود؛ نامی که با گلهای سرخ محمدی پیوند خورده و آوازهاش تا آن سوی مرزها پیچیده و از آن چهرهای بینالمللی ساخته است. قمصر، شهر گل محمدی و پایتخت گل و گلاب ایران در 27 کیلومتری کاشان قرار دارد. دره سرسبز و زیبای این شهر، هر بهار، پذیرای هزاران گردشگر داخلی و خارجی است.
اگر قصد کرده اید که مراسم گلابگیری امسال را از نزدیک تماشا کنید، باید همین روزها به فکر آماده کردن مقدمات سفر اردیبهشتی تان به کاشان و قمصر باشید؛ شهر کوچک و سبزی که در 20کیلومتری کاشان قرار دارد و پایتخت گلابگیری ایران و بزرگترین مرکز تولید گلاب در خاورمیانه به شمار می رود. حتما می دانید که گلاب های ناب و اصیل قمصر هر سال 2 بار کعبه مقدس را شستشو می دهند و این مهم ترین دلیل شهرت جهانی گل قمصر و گلاب آن است.
اما آنچه این شهر را به مقصدی برای گردشگران تبدیل کرده است تنها گلستانهای آن نیست، چشماندازهای طبیعی زیبا و هوای پاک و کوهستانی آن هم مزید بر علت شده تا قمصر میزبان گردشگرانی باشد که از گرمای تابستانی کاشان به طبیعت سبز و خنک این شهر پناه می برند.
در 5 کیلومتری شمال قمصر و 30 کیلومتری جنوب کاشان، رودخانه قمصر جریان دارد. رودخانه ای که وقتی رد آن را به طرف جلگه کاشان بگیرید، به سدی به نام سد قمصر می رسید. تاریخ ساخت این سد به دوره سلطان جلال الدین ملکشاه سلجوقی (485-465 ه-ق) می رسد و با توجه به شباهت های زیادی که میان طرح و معماری ساختمان فعلی سد قمصر با سد قهرود وجود دارد می توان فهمید که این سد در طول زمان تخریب شده و مجددا در دوره صفویه و در عصر حکومت شاه عباس اول با سنگ و ملات ساروج تجدید بنا شده است.
بخش قمصر همچنین دارای 2شهر قمصر و جوشقان و کامو است که این شهرها مجموعا شامل 7 روستا به نامهای الزگ، کلوخ، قزاآن، قهرود، جوینان، حسینآباد و مسلمآباد می شوند. بنابراین اگر گذارتان به قمصر افتاد، برای دیدن بافت فرهنگی و تاریخی روستاهای این منطقه، حتما سری به آنها بزنید.
محراب مسجد جامع میانده، قدیمیترین و با ارزشترین اثر تاریخی و دیدنی قمصر است که قدمت آن به قرن 5 و 6 هجری قمری می رسد و برای دیدن آن باید به فرفهان سفر کنید. محراب این مسجد در سال 1327 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.