دولت‌های دیگر چطور هوای مردم شان را دارند؟ این روزها پرداخت هزینه دارو و درمان یکی از دغدغه‌های جدی بسیاری از مردم ایران است. اگر می‌خواهید بدانید کجای کاریم، بد نیست نگاهی به این نقشه بیندازید و از وضعیت حمایت دولت‌های دیگر از بهداشت و درمان مردم‌شان باخبر شوید. مجله سیب سبز: این روزها پرداخت هزینه دارو و درمان یکی از دغدغه‌های جدی بسیاری از مردم ایران است. در کل هم با توجه به هزینه‌های بالای دارو و درمان، در کمتر گوشه‌ای از جهان است که مردم بدون حمایت‌های دولت بتوانند فکری به حال سلامت‌شان بکنند؛ پرداخت 55درصد هزینه‌های درمانی ایرانی‌ها از جیب خودشان و بیمه نبودن بسیاری از افراد باعث شده تا توجه ایرانی‌ها به وضعیت سلامت‌شان هر روز کمتر شود و نگرانی از سلامت ایرانی‌ها کار را تا دادن وعده‌هایی از سوی وزیر بهداشت، وقت برای تغییر این رویه پیش برده است؛ وعده‌هایی که حتی اگر عملی هم باشند، باید سال‌ها بعد منتظر محقق شدن‌شان بمانیم. اگر می‌خواهید بدانید کجای کاریم، بد نیست نگاهی به این نقشه بیندازید و از وضعیت حمایت دولت‌های دیگر از بهداشت و درمان مردم‌شان باخبر شوید. با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری این اطلاعات شاید در انتخاب، به کارتان بیاید. 1. چین 40 درصد؛ سهم مردم گرچه امروز مردم چین 40 درصد هزینه‌های درمان‌شان را می‌پردازند اما دولت این کشور امیدوار است که تا سال 2015 پرداختی مردم برای درمان از 40 درصد کنونی به 30 درصد برسد. بالا بودن هزینه‌های درمان در این کشور، یکی از مشکلات مردم چین است و دولت تصمیم دارد که در کمتر از 5 سال آینده، از پس حل این مشکل بربیاید. 2. ژاپن فقط 18/7 درصد سیستم بیمه درمان ژاپن دسترسی جامع به درمان را فراهم کرده و با وجود هزینه‌های بالای درمان، باعث شده که بیماران چندان نگران هزینه سلامت‌شان نباشند. ژاپنی‌ها تنها 18/7 درصد از هزینه درمان خود را می‌پردازند. در این کشور حدود 1/5 میلیون تخت بیمارستانی وجود دارد که یک سوم آن دولتی و مابقی خصوصی هستند. گرچه 80 درصد بیمارستان‌های ژاپن خصوصی است اما بیمارستان‌های دولتی از کیفیت بسیار بالایی برخوردارند. دولت ژاپن با گرفتن مالیات به بیمه‌های عمومی کمک می کند و به همین دلیل است که یکی از موفق‌ترین نظام‌های درمانی را دارد. 3. آذربایجان مردمی بدون بیمه درمانی! پروفسور غیب الله، یکی از متخصصان بهداشت و درمان در جمهوری آذربایجان می‌گوید، در این کشور هیچ یک از شهروندان آذربایجان بیمه درمانی ندارند و از این رو نمی توانند از کمک های دولتی در این زمینه بهره مند شوند.به همین دلیل است که شهروندان جمهوری آذربایجان مجبورند برای تشخیص بیماری و درمان خود به شهرهای مرزی ایران مراجعه کنند. 4. سوئد حداکثر 900 کرون در سال دولت بابت خدمات درمانی و بهداشتی در سوئد یارانه می‌پردازد. کودکان و نوجوانان زیر 18 سال از خدمات درمانی رایگان در درمانگاه‌ها و پزشکان متخصص بهره‌مند می‌شوند.در سوئد لازم نیست کسی بیش از مبلغ معینی برای خدمات درمانی در طول یک سال بپردازد. در سال 2010 سقف حداکثر هزینه درمانی 900 کرون بوده است. اگر بیمار چنین مبلغی را بپردازد، یک کارت آزاد دریافت خواهد کرد. با این کارت می‌توان از خدمات درمانی رایگان در باقیمانده سال برخوردار شد. 5. قطر ضعیف‌ترین خدمات درمانی قطر در میان تمامی کشور‌های جهان، کمترین هزینه را صرف امور درمانی می‌کند. این کشور تنها 1/8 درصد از جی‌دی‌پی را به این امر اختصاص می‌دهد و بعد از آن، برمه با درنظر گرفتن 2/2 درصد از این درآمد، ضعیف‌ترین خدمات را در بخش درمان به مردمش می‌دهد و تنها 4 دلار برای سلامت هر یک از مردمش خرج می‌کند. 6. ترکیه مردم 28 درصد هزینه می‌کنند 41 درصد از هزینه سلامت مردم ترکیه‌ با کمک مالیات تامین می‌شود و شرکت‌های بیمه تنها 31 درصد در هزینه‌های درمان نقش دارند. مردم ترکیه هم به‌طور متوسط رقمی حدود 28درصد از این هزینه را می‌پردازند. نظام بیمه ترکیه با کمک بیمه‌های ملی و بیمه‌های خصوصی برای تامین رفاه مردم تلاش می‌کند و جالب اینجاست که دولت رقمی بیش از 80 درصد هزینه‌های دارویی مردم را متقبل می‌شود. 7. کانادا 30/2 درصد؛ بدون نیاز به موسسات خصوصی کانادا یکی از پیشرفته‌ترین کشور‌های جهان در این زمینه به حساب می‌آید. در این کشور بیمه دولتی است و اغلب هزینه‌های پزشکی، بستری شدن، جراحی، عکسبرداری، واکسیناسیون و ... را در بر می‌گیرد. مردم کانادا تنها حدود 2/30 درصد از هزینه‌های درمان‌شان را از جیب خود پرداخت می‌کنند و با توجه به کمک‌های دولتی، نیازی به وجود موسسات خصوصی بیمه ندارند. 8. کوبا فقط 8/5 درصد! انگار دولت کوبا بیشتر از هر کشوری در جهان به فکر هزینه‌های سلامت مردمش است. پرداخت 91/5 درصد از این هزینه‌ها توسط دولت کوبا، خیال مردم این کشور از گرانی خدمات درمانی را راحت کرده‌است. در این کشور به ازای هر 10 هزار نفر، 23/67 پزشک مشغول فعالیت هستند. که این آمار کوبا بیشترین تعداد پزشک را موظف به خدمت رسانی به مردم کرده‌است. 9. کویت و امارات نهایتا 30 درصد اوضاع در تمامی کشور‌های عربی مثل قطر نیست. برای مثال در کویت و امارات در میان کشورهای منطقه مردم کمترین سهم درمان را خود می‌پردازند. در کویت به علت جمعیت کم و درآمد بالا مردم تنها 22 درصد از هزینه‌های بهداشت و درمان‌شان را می‌پردازند و در امارات هم تنها 30 درصد از هزینه‌های درمانی توسط مردم پرداخت می‌شود. در میان کشور‌های اسلامی، لبنان، مصر، ایران و اردن از کشور‌هایی هستند که مردم‌شان بیشترین هزینه‌های درمانی را از جیب خود می‌پردازند. در حالی‌که مردم لبنان 72 درصد از این هزینه‌ها را می‌پردازند و مردم مصر 62 درصد از پول درمان‌شان را از جیب خود می‌دهند. مردم اردن هم با پرداخت 51 درصد از هزینه‌های درمان از حمایت درست و موثر دولت در این زمینه برخوردار نیستند. 10. ایالات متحده سهم مردم؛ 55/3 درصد گرچه ایالات متحده 9/18 درصد از سهم تولید ناخالص داخلی‌اش را به سلامت اختصاص داده است اما در این کشور به خاطر جمعیت بالا، مردم حدود 55/3 درصد از هزینه‌های درمان‌شان را خودشان می‌پردازند. از آنجا که خدمات بیمه دولتی در ایالات‌متحده نمی‌تواند انتظارات شهروندان را برآورده کند، حدود 75 تا 80 درصد از ساکنان این کشور تحت پوشش بیمه‌های خصوصی قرار گرفته‌اند. البته دولت 44/7 درصد هزینه‌های درمان را می‌پردازد اما بالا بودن این هزینه‌ها باعث می‌شود مردم دست به دامان بیمه‌های خصوصی شوند. در این کشور افراد بالای 65 سال و کسانی که به بیماری‌های خاص یا بیماری‌های مزمن کلیوی مبتلا هستند از طرف دولت تحت پوشش بیمه‌ای قرار می‌گیرند که 95 درصد هزینه‌های درمان‌شان را می‌پردازد. در ایالات متحده، هر شهروند به طور متوسط حدود 8هزار دلار برای سلامتش خرج می‌کند. این کشور و کشور سوئیس بیشترین هزینه را برای سلامت مردم‌شان متقبل می‌شوند. 11. انگلستان اینجا بیمه اجباری است! در کشور انگلستان، پوشش بیمه اجباری و همگانی است و سهم هر کس از پرداخت حق بیمه، با توجه به درآمد و وضعیت شغلی‌اش مشخص می‌شود. در این کشور، 80 درصد هزینه‌های بهداشت و درمان توسط مالیات تامین می‌شود. از آنجا که 9/15درصد تولید ناخالص داخلی صرف هزینه‌های درمانی مردم می‌شود، دیگر نیازی نیست که انگلیسی‌ها برای درمان، پول زیادی بپردازند و تنها 12درصد مردم این کشور با بیمه خصوصی مراحل درمان‌شان را طی می‌کنند. 12. آلمان و فرانسه هم خصوصی، هم دولتی آلمانی‌ها و فرانسوی‌ها هم با بیمه خصوصی و هم با بیمه دولتی تحت درمان قرار می‌گیرند. بیمه دولتی این دو کشور که بیمه سلامت نام دارد، 88 درصد از مردم این کشور ها را تحت پوشش قرار می‌دهد و تنها 23/1 درصد از هزینه تمام شده درمان را خود مردم می‌پردازند. پرداخت هزینه‌های جراحی‌، دارو، آزمایش، دندانپزشکی و معاینات پزشکی تنها بخشی از خدمتی است که بیمه‌های دولتی به مردم آلمان و فرانسه می‌رسانند و بیمه‌های حوادث، سالمندان و ازکارافتادگی هم توسط بیمه دولتی انجام می‌شود. 13. ایران بیش از 50 درصد با مردم است گرچه کشور ما 6/6 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به سلامت اختصاص داده است و گرچه وزیر بهداشت معتقد است پرداخت هزینه درمانی توسط مردم باید کمتر از 30 درصد باشد اما متاسفانه امروز بیماران ما حدود 55 درصد هزینه درمانی خود را پرداخت می‌کنند. به گفته دکتر مرضیه وحید دستجردی، وزیر وقت بهداشت در حال حاضر54/9 درصد از هزینه‌های درمانی از جیب مردم پرداخت می‌شود و بیمه‌های سلامت 18/6 درصد، دولت حدود 20 درصد و بیمه‌های خصوصی7/3 درصد هزینه‌های درمانی را پرداخت می‌کنند. او می‌گوید16/83 درصد از مردم تحت پوشش هیچ بیمه ای نیستند و 5/4 درصد از مردم از 2 دفترچه بیمه درمانی یا بیشتر برخوردارند.

 نوشته شده توسط جعفر در شنبه 92/3/18 و ساعت 3:18 صبح | نظرات دیگران()

* سوریان بزرگ‌ترین اشتباه زندگی‌اش را مرتکب شد بنا در خصوص حضور ورزشی‌ها در شورای شهر گفت: آنقدر سیاسیون در مقاطع و جایگاه‌های مختلف ورزش را اشغال کرده‌اند که ورزشکاران می‌گویند ما هم برویم ببینم چه اتفاقی می‌‌افتد. وی درباره حضور حمید سوریان برای شرکت در انتخابات شورای شهر گفت: حمید بزرگ‌ترین اشتباه زندگی‌اش را مرتکب شد. او می‌تواند به عنوان رکوردار مدال نه تنها در ایران بلکه در کشتی جهان مطرح باشد، اما خودش را بازیچه سیاسی کرد. سیاست به چه درد این کشتی‌گیر می‌خورد؟ او باید حالا حالاها مدال بگیرد.

 نوشته شده توسط جعفر در شنبه 92/3/11 و ساعت 1:5 صبح | نظرات دیگران()

پایان زیبای مرد آتش نشان +تصاویر آتش نشان فداکار در جریان نجات جان یک دختر 9 ساله از میان دود و آتش ، ماسک اکسیژن خود را بر روی دهان آن دختر گذاشت و دچار مرگ مغزی شد. پس از تائید مرگ مغزی آتش نشان فداکار تهرانی از سوی پزشکان و رضایت خانواده او، اعضای بدنش به بیماران نیازمند اهدا شد.به گزارش بولتن نیوز:

به گزارش بولتن نیوز:

                                            

 نوشته شده توسط جعفر در شنبه 92/2/28 و ساعت 9:1 صبح | نظرات دیگران()

 یک روز کاملاً معمولى تحصیلى بود . به طرح درسم نگاه کردم و دیدم کاملاً براى تدریس آماده ام . اولین کارى که باید مى کردم این بود که مشق هاى بچه ها را کنترل کنم و ببینم تکالیفشان را کامل انجام داده اند یا نه .

هنگامى که نزدیک تروى رسیدم ، او با سر خمیده ، دفتر مشقش را جلوى من گذاشت و دیدم که تکالیفش را انجام نداده است . او سعى کرد خودش را پشت سر بغل دستیش پنهان کند که من او را نبینم . طبیعى است که من به تکالیف او نگاهى انداختم و گفتم : " تروى ! این کامل نیست . "
او با نگاهى پر از التماس که در عمرم در چهره کودکى ندیده بودم ، نگاهم کرد و گفت : " دیشب نتونستم تمومش کنم ، واسه این که مامانم داره مى میره . "

هق هق گریه ی او ناگهان سکوت کلاس را شکست و همه شاگردان سرجایشان یخ زدند . چقدر خوب بود که او کنار من نشسته بود . سرش را روى سینه ام گذاشتم و دستم را دور بدنش محکم حلقه کردم و او را در آغوش گرفتم . هیچ یک از بچه ها تردید نداشت که " تروى " بشدت آزرده شده است ، آن قدر شدید که مى ترسیدم قلب کوچکش بشکند . صداى هق هق او در کلاس مى پیچید و بچه ها با چشم هاى پر از اشک و ساکت و صامت نشسته بودند و او را تماشا مى کردند .

سکوت سرد صبحگاهى کلاس را فقط هق هق گریه هاى تروى بود که مى شکست . من بدن کوچک تروى را به خود فشردم و یکى از بچه ها دوید تا جعبه دستمال کاغذى را بیاورد . احساس مى کردم بلوزم با اشک هاى گرانبهاى او خیس شده است . درمانده شده بودم و دانه هاى اشکم روى موهاى او مى ریخت .

سؤالى روبرویم قرار داشت : " براى بچه اى که دارد مادرش را از دست مى دهد چه مى توانم بکنم ؟ "

تنها فکرى که به ذهنم رسید ، این بود : " دوستش داشته باش ... به او نشان بده که برایت مهم است ... با او گریه کن . " انگار ته زندگى کودکانه او داشت بالا مى آمد و من کار زیادى نمى توانستم برایش بکنم . اشک هایم را قورت دادم و به بچه هاى کلاس گفتم : " بیایید براى تروى و مادرش دعا کنیم . " دعایى از این پرشورتر و عاشقانه تر تا به حال به سوى آسمان ها نرفته بود .

پس از چند دقیقه ، تروى نگاهم کرد و گفت : " انگار حالم خوبه . " او حسابى گریه کرده و دل خود را از زیر بار غم و اندوه رها کرده بود . آن روز بعدازظهر مادر تروى مرد .

هنگامى که براى تشییع جنازه او رفتم ، تروى پیش دوید و به من خیر مقدم گفت . انگار مطمئن بود که مى روم و منتظرم مانده بود . او خودش را در آغوش من انداخت و کمى آرام گرفت . انگار توانایى و شجاعت پیدا کرده بود و مرا به طرف تابوت راهنمایى کرد . در آنجا مى توانست به چهره مادرش نگاه کند و با چهره ی مرگ که انگار هرگز نمى توانست اسرار آن را بفهمد روبرو شود .

شب هنگامى که مى خواستم بخوابم از خداوند تشکر کردم از اینکه به من این حس زیبا را داد ، تا توان آن را داشته که طرح درسم را کنار بگذارم و دل شکسته یک کودک را با دل خود حمایت کنم ...

 نوشته شده توسط جعفر در شنبه 92/2/14 و ساعت 9:27 صبح | نظرات دیگران()